Geboren:

11-09-1960, Barendrecht

Adres:

Gors 85, 4741 TB Hoeven (NB)

Gerelateerde opleiding:

PABO
Akademie voor beeldende kunst Rotterdam,
m.b.t. opleiding vakdocent beeldende vorming (1984)

Beroep:

(Ex)docent;
Grafisch ontwerper (Onnink Grafische Communicatie)

Sinds 2013 is in alle hevigheid de schilderkunst omarmd. Een schilder in ontwikkeling dus,
zoekend naar de verhalende weg in zijn uitingen, veelal in een realistische setting en weergave.
Melancholie en ´tristesse´ zijn onderliggende emoties in de werken.

Onnink past een heel boeiend vervreemdend effect toe en dat maakt het werk anders en interessant. Ogenschijnlijk lijkt zijn werk realistisch maar er hangt een nieuwsgierig makende sfeer in het werk: een blik, de kleur of een houding of vervorming verraden dat er meer aan de hand is in je schilderijen.
De Zusjes vind ik daar een mooi voorbeeld van en bovenal 1 Saracenen vers 15-20.

Jo Polak, Barendrecht

Hoewel hij daar niet bewust op aanstuurt, wordt veel van zijn werk als triest, confronterend en soms zelfs choquerend ervaren. Maar steeds is er weer die knipoog in verwerkt die zegt het allemaal niet al te serieus te nemen. Hij zoekt op zijn kunstgebied de grens op van de donkere kant van onze emoties. De rafelranden van het bestaan. Daar lijkt Onnink graag tegenaan te schuren, mét een gezonde dosis ironie.

Els Rommers, Halderbergse Bode

Bij Onnink krijgt de kijker de ruimte om de eigen interpretatie van het werk te maken.

Fons Peijnen, BN DeStem

BN De Stem

“Mijn werk is geslaagd als het emotie oproept”

HOEVEN – Zijn schilderijen zijn opmerkelijk te noemen. Arie Onnink, grafisch ontwerper van beroep, is een veelzijdig man die het niet gauw over koetjes en kalfjes zal hebben. Onwillekeurig kiest deze kunstenaar in de conversatie de diepgang waarbij hij als geïnteresseerd gesprekspartner een open vizier houdt en zijn antwoorden bijna zelfonderzoekend formuleert. Kortom: het gaat ergens over. En daarmee is meteen zijn werk getypeerd.

Verwondering Hoewel zijn hele werkzame leven al in het teken staat van vormgeving, pakte hij pas acht jaar geleden naar de kwasten en acrylverf. "Vanwege mijn beroep zat ik hele dagen naar een scherm te koekeloeren en daar werd ik nogal mistroostig van", vertelt Arie. "Als tegenhanger ben ik gaan schilderen. Ik volgde een cursus om de techniek te leren en daarna ben ik losgegaan. Ik ben een typische autodidact die gedreven wordt door verwondering, een woord dat centraal staat in mijn werk. Zo wroet ik bijvoorbeeld graag met mijn handen in de (tuin-)aarde. Daarbij vraag ik me voortdurend af hoe iets groeit en waarom dat zo is. Diezelfde interesse heeft me al heel veel inspiratie opgeleverd in mijn schilderwerk. En zand en verf liggen nou eenmaal dicht bij elkaar…"

Rafelrandjes Zijn doeken brengen nogal wisselende reacties teweeg. "Die variëren van ‘prachtig’ tot ‘vreselijk’. En ‘vreselijk’ spreek je uit met zeven langgerekte é's", grijnst Arie. Op zijn website heeft hij gezet dat hij serious artwork maakt omdat er al genoeg gelachen wordt. Dat zinnetje druk exact de mix uit die in ieder van Aries werken terugkomt. Hoewel hij daar niet bewust op aanstuurt, wordt veel van zijn werk als triest, confronterend en soms zelfs choquerend ervaren. "Maar steeds is er weer die knipoog in verwerkt die zegt het allemaal niet al te serieus te nemen", nuanceert Arie. "Op kunstgebied zoek ik de grens op van de donkere kant van onze emoties. Op de rafelrandjes van het leven, gebeuren de meest interessante dingen. Daar schuur ik graag tegenaan, mét een gezonde dosis ironie."

Rotte appels "Ik schilder vanuit mijn eigen behoefte en ben niet bezig met een eventuele verkoop", zegt Arie eerlijk. "Daardoor voel ik me vrij en kan ik mijn eigen wereld scheppen. Uit geijkte onderwerpen schilderen, put ik geen voldoening. Als ik een stilleven voor me zie, moet er bijvoorbeeld een rotte appel tussen liggen waaruit een worm kruipt. Het hoeft echt niet groots of meeslepend te zijn. Een radiobericht, een foto in de krant of een gesprek kan al genoeg zijn om een beeld in mijn hoofd te creëren waar ik uiting aan wil geven. Als het eenmaal op het doek is vastgelegd, geeft dat een bevrijd gevoel . Een gevoel van: "het is goed zo."

Gespreksstof En goed is het zeker. De schilderijen die Arie toont, de een gekenmerkt door veel en de ander juist door weinig kleurgebruik, zijn stuk voor stuk meesterwerken die je misschien niet snel in een huiskamer of slaapkamer vindt, maar die de kijker zeker niet onberoerd laten. "Als mijn werk gespreksstof oplevert, geeft het mij voldoening", geeft Arie te kennen. En hoewel het hem niet te doen is om de faam, voelt hij zich wel degelijk gevleid dat hij genomineerd is voor de cultuurprijs. Ook dromen heeft hij nog. "De jeugd enthousiasmeren voor kunst en een wandgroot schilderwerk maken."

Halderbergse Bode

‘Serious art’ met ironische twist

In zijn atelier aan het Gors 85 maakt Arie Onnink zogenaamde ‘Serious art’.
“Arie is zelfstandig graficus en merkte in 2010 dat de tijd rijp was om ook te gaan schilderen. “Als graficus moet ik vaak werken onder tijdsdruk. Dat is bij dit heel anders.” Inspiratie haalt hij overal vandaan. ”Sla de krant maar open en de onderwerpen bieden zich aan.” Het is voor hem een tweede natuur om beeldend te denken en werken. De tuinkamer met vier grote dakramen is zijn werkruimte. Van zijn werken word je niet vrolijk. Hij merkt dan ook gekscherend op dat hij zich heeft veroordeeld tot een vol pakhuis. Want ‘vrolijk’ verkoopt nou eenmaal beter. Galerie Sous-Terre (Lithoijen) bezit een aantal werken. Wie van hem wat wil zien moet 8/9 en 15/16 september naar de expo van kunstenaarscollectief CCH in Oudenbosch gaan kijken. “Bij mij krijgt de kijker de ruimte om de eigen interpretatie van het werk te maken.’ Arie is als graficus geheel autodidact. En dat geldt ook voor zijn realistische schilderkunst. Op al zijn werken staan veelal doorleefde mensen met een vleugje tragiek en soms ook humor. Hij meent dat er al genoeg platte humor is. En omdat zijn schilderijen serieus zijn en diepgang hebben, is verkoop zeker niet het belangrijkst. Sobere kleuren dus, hoewel hij zich heel af en toe een uitstapje naar feller kleurgebruik veroorlooft. “Ik voel me best vereerd. Zie het zeker als een stuk erkenning.”